Από ένα άχυρο σε ένα αυτοκίνητο, τα πλαστικά προϊόντα έχουν ενσωματωθεί σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Μέχρι στιγμής, σχεδόν 10 δισεκατομμύριο τόνοι του πλαστικού έχουν παραχθεί συνολικά, με μόνο για 10% που ανακυκλώνονται, και το υπόλοιπο ποσό που καίγεται ή που απορρίπτεται στα υλικά οδόστρωσης ή τα φυσικά περιβάλλοντα. Λόγω της ισχυρής χημικής αδράνειας των πλαστικών οι ίδιοι, παίρνει τουλάχιστον τις εκατοντάδες των ετών για να υποβιβάσει πλήρως υπό τους φυσικούς όρους, που οδηγούν στη συνεχή συσσώρευση των πλαστικών αποβλήτων στο φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί απειλή για τις ανθρώπινες υγείες και το οικολογικό περιβάλλον. Η παραδοσιακή πλαστική μέθοδος υλικών οδόστρωσης καταλαμβάνει τους πόρους ενός μεγάλου ποσού εδάφους, προκαλεί τα σοβαρά απόβλητα των πόρων, και προκαλεί τη δευτεροβάθμια ρύπανση στο χώμα, τους υδάτινους πόρους, την ατμόσφαιρα, κ.λπ. Κάθε χρόνο, 10 εκατομμύρια τόνοι της απορριμμένης πλαστικής ροής ωκεάνιο στον παγκόσμιο, που αποτελούν μοιραία απειλή για τη θαλάσσια ζωή. Επιπλέον, η πλαστική βιομηχανία προϊόντων καταναλώνει 8% του παγκόσμιου συνολικού πετρελαίου καθ' όλη τη διάρκεια του ολόκληρου κύκλου της ζωής της. Ως το 2050, η πλαστική βιομηχανία κατασκευής αναμένεται για να καταναλώσει για 20% των πόρων παγκόσμιου πετρελαίου, και ένα απορριμμένο μεγάλο ποσό πλαστικό προκαλεί επίσης τη μεγάλη απώλεια των πόρων. Επομένως, η ανακύκλωση και η χρησιμοποίηση των πλαστικών είναι επείγουσες.

Αυτή τη στιγμή, η ανακύκλωση των πλαστικών αποβλήτων στηρίζεται κυρίως στη φυσική ανακύκλωση, αλλά η φυσική ανακύκλωση έχει τις ανεπάρκειες όπως οι περιορισμένοι τύποι πλαστικών για να είναι επεξεργασμένη, ελλιπής επεξεργασία, χαμηλό ποσοστό χρησιμοποίησης, και χαμηλή προστιθέμενη αξία. Συγχρόνως, λόγω των τεχνικών περιορισμών, η ποιότητα των ανακυκλωμένων πλαστικών επιδεινώνεται και μπορεί μόνο να υποβιβαστεί για τη χρήση, τελικά ακόμα που απορρίπτεται. Αυτή η μέθοδος καλείται υποβιβασμένη ανακύκλωση. Αντίθετα, η χημική μέθοδος αποκατάστασης διευθύνει τις αλυσιδωτές σπάζοντας αντιδράσεις στο πλαίσιο της δράσης των χημικών ή βιολογικών ενζυμικών καταλυτών, depolymerizing τα πλαστικά πολυμερή σώματα αποβλήτων στα μονομερή. Αυτά τα monomeric μικρά μόρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες για την προετοιμασία άλλων χημικών ουσιών, και μπορούν επίσης να ανακυκλωθούν και τα Πε πολυμερισμένος στα πλαστικά, που παρέχουν τις groundbreaking λύσεις για την ανακύκλωση των πλαστικών αποβλήτων. Εντούτοις, η τρέχουσα χημική αποκατάσταση είναι κυρίως βασισμένη στη θερμική κατάλυση, που απαιτεί συνήθως μια θερμική κατανάλωση ενέργειας μεγάλου ποσού, με συνέπεια τη σοβαρή εκπομπή άνθρακα και την απελευθέρωση των διάφορων τοξικών και επιβλαβών αερίων. Επομένως, υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη να αναπτυχθούν οι νέες και βιώσιμες χημικές στρατηγικές ανακύκλωσης για τα πλαστικά αποβλήτων.

Πρόσφατα, η ηλεκτροχημική τεχνολογία κατάλυσης έχει γίνει βαθμιαία μια ερευνητική δυναμική ζώνη στους τομείς των nanomaterials και της ενεργειακής χημείας. Έναντι των παραδοσιακών θερμικών μεθόδων κατάλυσης, το electrocatalysis έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: (1) τα δραστήρια είδη μπορούν να παραχθούν επί τόπου στο ηλεκτρόδιο μέσω του κέρδους και της απώλειας ηλεκτρονίων, χωρίς την ανάγκη για τα πρόσθετα οξειδοαναγωγικά αντιδραστήρια (2) η αντίδραση μπορεί να πραγματοποιηθεί στη θερμοκρασία δωματίου και την πίεση υπό τους ήπιους όρους με τις χαμηλές απαιτήσεις εξοπλισμού και την εύκολη αποκατάσταση καταλυτών (3) η ρύθμιση της δυνατότητας ηλεκτροδίων μπορεί να ελέγξει το ποσοστό επιλεκτικότητας και αντίδρασης προϊόντων, και να μειώσει ή να αποφύγει το περιστατικό των δευτερευουσών αντιδράσεων (4) η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να μετατραπεί από την πράσινη ανανεώσιμη ενέργεια όπως η ηλιακή ενέργεια, η υδρενέργεια, η αιολική ενέργεια, η παλιρροιακή ενέργεια, κ.λπ., η οποία προσαρμόζεται στην έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης. Επομένως, η ηλεκτρική καταλυτική ανασχηματίζοντας τεχνολογία που οδηγείται από την ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια είναι ένα από τα ιδανικά σχέδια να πραγματοποιηθεί η μεγάλης αξίας χρησιμοποίηση των πλαστικών αποβλήτων.

Πρόσφατα, οι ερευνητές από το ίδρυμα φυσικής και χημικής τεχνολογίας της κινεζικής ακαδημίας των επιστημών πρότειναν τη στρατηγική και τα πλαστικά αποβλήτων από την ηλεκτρο κατάλυση. Παίρνοντας το τερεφθαλικό πολυαιθυλενίου (PET) για παράδειγμα, μέσω της ηλεκτρικής ανασχηματίζοντας τεχνολογίας και του νερού ως μέσο, η PET μπορεί να μετατραπεί και να αναβαθμιστεί στο υθηλής προστιθέμενης αξίας glycolic όξινο και high-purity υδρογόνο, που παρέχει έναν νέο τρόπο για τη βιώσιμη και μεγάλης αξίας χρησιμοποίηση των πλαστικών της PET αποβλήτων.