Πρόσφατα, η φύση δημόσιευσε ένα έγγραφο από την ομάδα καθηγητή Hal Alper's στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, το οποίο συζήτησε ότι ο μετασχηματισμός ενός ενζύμου με τη βοήθεια της εκμάθησης μηχανών μπορεί να κοντύνει το χρόνο υποβάθμισης των πλαστικών στους αιώνες σε 24 ώρες σε μερικές ημέρες. Αυτές οι ειδήσεις έχουν ξυπνήσει την ανησυχία επειδή αυτό το επίτευγμα μπορεί να λύσει ένα εκατονταετές πρόβλημα: περιορισμός και μείωση της ζημιάς των πλαστικών στην ανθρώπινες κοινωνία, τη φύση και την οικολογία.
Η εφεύρεση των πλαστικών και η επαναληπτική ανανέωση των πλαστικών προϊόντων είναι μια καινοτομία για τα ανθρώπινα οντα για να χρησιμοποιήσουν τους γήινους πόρους για να αναπτύξουν την οικονομία και να βελτιώσουν τη ζωή. Είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη εφεύρεση. Εντούτοις, 100 έτη μετά από την εφεύρεση της πλαστικής τσάντας, η ευρωπαϊκή οργάνωση προστασίας του περιβάλλοντος το εκτίμησε ως «χειρότερη εφεύρεση της ανθρωπότητας στο 20ο αιώνα». Η ζημιά του πλαστικού στους ανθρώπους, τους οργανισμούς και το περιβάλλον γίνεται όλο και περισσότερο σοβαρή.
Κάθε χρόνο, η σφαιρική παραγωγή των πλαστικών φθάνει σε παραπαίοντα 300 εκατομμύρια τόνοι. Εντούτοις, όταν τελειώνει η αποστολή των πλαστικών προϊόντων, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να τα εξετάσει αποτελεσματικά. Τα καίγοντας πλαστικά θα προκαλέσουν τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, όπως ένας μεγάλος αριθμός διοξινών και άλλων ρύπων. Μόλις εισαγάγουν το χώμα, θα διακινδυνεψουν επίσης τις εγκαταστάσεις, τις συγκομιδές και την οικολογία. Συγχρόνως, σχεδόν 80% των παγκόσμιων πλαστικών προϊόντων στέλνονται στα υλικά οδόστρωσης και τις απορρίψεις απορριμάτων μετά από το τέλος της αποστολής τους, που όχι μόνο μολύνει το τοπικό χώμα και τις πηγές νερού, αλλά και εμφανίζονται στο ανθρώπινους αίμα, τα περιττώματα και ακόμη και τον πλακούντα υπό μορφή πλαστικών μικροϋπολογιστών μέσω του πόσιμου νερού και της τροφικής αλυσίδας.
Τα διάφορα μέτρα έχουν υποβληθεί διεθνώς για να περιορίσουν τη ζημιά που προκαλείται από τα πλαστικά προϊόντα. Οι μέθοδοι είναι: ο περιορισμός της παραγωγής και της χρήσης των πλαστικών προϊόντων, υιοθετώντας τα υποκατάστατα, που ανακυκλώνουν τα πλαστικά προϊόντα, που κατασκευάζουν τα πλαστικά να εισαγάγουν τον ανακυκλώσιμο τρόπο, κ.λπ. Κίνα εφάρμοσε τη «πλαστική διαταγή περιορισμού» το 2008, η οποία ορίζει ότι η παραγωγή, η πώληση και η χρήση των πλαστικών τσαντών αγορών με ένα πάχος λιγότερο από 0,025 χιλ. είναι απαγορευμένες σε όλη τη χώρα. Όλες οι υπεραγορές, οι λεωφόροι αγορών, οι εκθέσεις αγοράς και άλλες λιανικές θέσεις προϊόντων δεν επιτρέπονται για να παρέχουν τις πλαστικές τσάντες αγορών δωρεάν. Το 2020, πολλές επαρχίες και πόλεις στους αναβαθμισμένους τοπικούς κανονισμούς χωρών επίσης σχετικά με το «πλαστικό όριο».
Εντούτοις, οι άνθρωποι ακόμα διαπιστώνουν ότι τα πλαστικά προϊόντα δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Ικανοποιώντας τις ανάγκες των ανθρώπων, έχει δημιουργήσει πολλές οικονομικές και κοινωνικές παροχές. Η σφαιρική ετήσια παραγωγή των πλαστικών μπορεί να αυξηθεί από 5 εκατομμύρια τόνοι στη δεκαετία του '50 σε 300 εκατομμύρια τόνοι αυτή τη στιγμή. Ο λόγος είναι ότι τα πλαστικά είναι φτηνά και καλά, εξαιρετικά ανθεκτικά και ευρέως χρησιμοποιημένα.
Για να βελτιώσει το ποσοστό παραγωγής και χρησιμοποίησης ενός προϊόντος, μπορούμε να σκεφτούμε τους τρόπους από την πηγή και το τέλος. Τώρα φαίνεται ότι η απαγόρευση της παραγωγής και της χρήσης των πλαστικών προϊόντων φαίνεται μη ρεαλιστική. Πρέπει να βρούμε μια έξοδο για το - ανακυκλώνοντας.
Η τεχνολογία προσφέρει μια δυνατότητα να παρασχεθούν οι εξαγωγές για τα πλαστικά που υποβιβάζονται και που ανακυκλώνονται. Οι προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το ένζυμο petase μπορεί να υποβιβάσει το κατοικίδιο ζώο (τερεφθαλικό πολυαιθυλενίου), αλλά έχει επίσης τις προφανείς ατέλειες. Μπορεί μόνο να λειτουργήσει σε μια συγκεκριμένη σειρά pH και θερμοκρασίας, και η ταχύτητα αντίδρασης είναι περιορισμένη. Το πλαστικό πρέπει να επεξεργαστεί εκ των προτέρων πριν από την υποβάθμιση. Τώρα, η ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν έχει χρησιμοποιήσει το πρότυπο εκμάθησης μηχανών για να μετασχηματίσει το petase και έχει αναπτύξει ένα νέο ένζυμο: γρήγορος-petase (λειτουργικό, ενεργό, σταθερό και ανεκτικό petase), το οποίο μπορεί depolymerize και να υποβιβάσει το κατοικίδιο ζώο στα μικρά μόρια κάτω από μια σειρά διαφορετικών όρων pH κάτω από 50 ℃. Κάτω από ορισμένες συνθήκες, αυτά τα πλαστικά μπορούν να υποβιβαστούν εντελώς στα μονομερή σε μόνο 24 ώρες.
Επομένως, αυτό παρέχει επίσης διάφορους τρόπους για τα πλαστικά να υποβιβαστούν τα πλαστικά γρήγορα. Αυτό το ένζυμο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να επισκευάσει το περιβάλλον, να καθαρίσει επάνω τις μολυσμένες περιοχές, και βοηθά τις επιχειρήσεις να ανακυκλώσουν τα πλαστικά στο μοριακό επίπεδο.
Η τεχνολογία παρέχει τις νέες δυνατότητες για το μέλλον των πλαστικών. Ελπίζουμε ότι με την υποστήριξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, η γη θα επιστρέψει σε πράσινο πάλι.
