Στην πραγματικότητα, για τα πλαστικά προϊόντα, δεν μπορούμε μονομερώς και απλά να ακολουθήσουμε ότι τα πλαστικά προϊόντα έχουν τα χαρακτηριστικά υποβάθμισης. Η υποβάθμιση έχει το πεδίο και τον περιορισμό, και δεν μπορεί να επεκταθεί κατά τρόπο αόριστο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ευρέως χρησιμοποιημένων πλαστικών προϊόντων δεν απαιτεί την υποβάθμιση, δεν χρειάζεται την υποβάθμιση, και δεν μπορεί ακόμη και να υποβιβαστεί μέσα στη ζωή υπηρεσιών. Τα πλαστικά μέρη στα αεροπλάνα και τα αυτοκίνητα, τα πλαστικά μέρη στα ψυγεία, οι τηλεοράσεις, τα πλυντήρια και τα κλιματιστικά μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στη καθημερινή ζωή, οι ευρέως χρησιμοποιημένοι σωλήνες οικοδόμησης, και τα ευρέως χρησιμοποιημένες πλαστικές βαρέλια και οι λεκάνες δεν θέλουν και πρέπει να αποτρέψουν την υποβάθμιση στο στάδιο της χρήσης. Επειδή μόλις εμφανιστεί η υποβάθμιση, η απόδοση θα επιδεινωθεί γρήγορα. Τα περισσότερα εξοπλισμός υψηλών σημείων, όργανα ακρίβειας και ο μεγάλης κλίμακας εξοπλισμός χρησιμοποιούν τα πλαστικά μέρη υψηλών σημείων. Τι ακολουθούν είναι ότι δεν αποσυνθέτουν ή είναι δύσκολο να υποβιβαστούν στο φυσικό περιβάλλον ή υπό τους σκληρούς όρους. Μόνο κατά αυτόν τον τρόπο μπορούν να εξασφαλίσουν τη υψηλή επίδοση τους.
Από επιστημονική άποψη, δεν είναι αρκετό να αναφέρει μόνο την έννοια και τις απαιτήσεις «διασπάσιμου». Ποια είναι τα προϊόντα μετά από την υποβάθμιση; Τι θα είναι ο αντίκτυπος των προϊόντων υποβάθμισης; Ιδίως, η ζημιά του μέσου μοριακού βάρους και χαμηλός - τα προϊόντα μοριακού βάρους που παράγονται στη διαδικασία υποβάθμισης των «διασπάσιμων πλαστικών» στο περιβάλλον και την οικολογία, ειδικά ο αντίκτυπος 1 ~ 5mm μοριακά πλαστικά που παράγονται από την υποβάθμιση, είναι ένα δύσκολο πρόβλημα της ελέγξιμης υποβάθμισης των πλαστικών. Οι όροι «μη διασπάσιμοι» και «διασπάσιμοι» δεν είναι αυστηροί και προκατειλημμένοι. Είναι αδύνατο να θεωρηθεί το degradability των πλαστικών ως επιλογή «μη-0 ή 1». Η πλαστική υποβάθμιση μπορεί να διαιρεθεί σε «βραχυπρόθεσμη υποβάθμιση» και «μακροπρόθεσμη υποβάθμιση» από την άποψη του χρόνου Σύμφωνα με το βαθμό δυσκολίας, διαιρείται σε «εύκολη υποβάθμιση» και «δύσκολη υποβάθμιση».
Από την άποψη «της απαγόρευσης της χρήσης των μη διασπάσιμων μίας χρήσης πλαστικών προϊόντων», προκειμένου να νομοθετήσουμε αληθινά και να το εφαρμόσουμε, χρειαζόμαστε την περισσότερους πολιτική υποστήριξη και γενικό προγραμματισμό των μέτρων: κατ' αρχάς, υπάρχουν αρκετά διασπάσιμα πλαστικά προϊόντα που παράγονται και που τίθενται στην αγορά για να αντικαταστήσουν την απαίτηση χρήσης των υπαρχόντων μίας χρήσης προϊόντων; 2、 ποια είναι η ανταγωνιστικότητα τιμής αγοράς των διασπάσιμων πλαστικών προϊόντων και των αρχικών μη διασπάσιμων (πυρίμαχων) προϊόντων; 3、 πώς να διαμορφώσει τις περιοχές επεξεργασίας ανακύκλωσης και υποβάθμισης και τον εξοπλισμό των διασπάσιμων πλαστικών προϊόντων; 4、 είναι η διαδικασία αποκτήσεων και προετοιμασιών των διασπάσιμων πλαστικών πρώτων υλών περισσότεροι εξοικονόμηση ενέργειας και πράσινη;
Με βάση την πραγματικότητα, εάν θέλουμε να εφαρμόσουμε βαθμιαία τη «απαγόρευση της χρήσης των μη διασπάσιμων δευτεροβάθμιων πλαστικών προϊόντων», είναι πιό απαραίτητο να προωθήσει σθεναρά η μεταρρύθμιση της πλαστικής χρήσης και ο τρόπος ζωής, δηλ., μειώνει και περιορίζει την παραγωγή και τη χρήση των «μίας χρήσης πλαστικών προϊόντων», και υποστηρίζει τη «πολλαπλάσια χρήση» και τη «μακροπρόθεσμη χρήση». Αυτή η υπεράσπιση θα έχει έναν γραμμικό ή ακόμα και εκθετικό θετικό αντίκτυπο στη μείωση του πλαστικού προϊόντος απορρίπτει, το οποίο είναι μια επιστημονικές έννοια και μια στρατηγική για τη βιώσιμη εφαρμογή των πιό πράσινων και φιλικότερων προς το περιβάλλον πλαστικών.
Το μήνυμά σας πρέπει να αποτελείται από 20-3.000 χαρακτήρες!
